Medine de çocuk olmak..

Bu keyfi dört köşe veled İbrahim Eren, babasının halıları serilmiş gibi uzandığı yerde Mescid-i Nebevi yani Peygamberimizin mescidi. Takdir edersiniz ki Peygamberin mescidinde baba halısı filan aramaya gerek yok onun kucağı gibi bir rahatlık varken;) Onu bu şekilde gördüğüm zaman kıskanıyorum, bende şimdi çocuk olmalıydım diyorum kendime.
Kendi çocukluğum geliyor gözlerimin önüne; Tepesini görebilmek için boyunumu ağrıtarak baktığım çam ağaçları, boyumdan yüksek otların bulunduğu aralarında saklambaç oynadığımız evimizin 4 etrafını saran, içinde her türlü börtü-böceğin bulunduğu ve her şekilde onlarla oynamanın sınırsız olduğu bahçeleri hatırlıyorum.İbrahim'in hiçbir zaman böyle hatıraları olamayacak diye içleniyorum:( ama biliyorum ki onun hatıraları benimkinden daha unutulmaz olacak.
Geçtiğimiz çarşamba günü henüz hacılar gelmeden Medine sakin iken, ziyarete yani Peygamberimizin kabrinin yanına kadar götürdük İbrahim ve arkadaşlarını.. ilk başlarda bizim telkinlerimizle salavat ve dualarla girdiler ziyarete ama çıkarken polislerde peşimizden bizi takip ediyordu bu veletler bi tarafa zarar vermeden gitseler bari diye:) Çocuk her yerde çocukluğunu yapmayı başarıyor kısacası Kabe'nin dibinde de Mescidin bahçesinde de bütün çocukların hali İbrahim'den farksız.
InsaAllah İbrahim'de büyüdüğü zaman ne kadar güzel bir çocukluk geçirdiğini anımsar ve dünyada pek çok insanın onun yerinde olabilmek için neler verebileceğinin farkına varır.

Allah'u Teala bütün çocuklara(onlarla beraber anne-babalarına) bu güzel yerleri görebilmeyi ebeveynleri ibadetlerini yaparken bahçelerinde oyunlar oynayabilmeyi nasip etsin...